E 20º50'11.00"
N 49º57'21.80"
Parafia w Wojniczu powstała przypuszczalnie już w końcu XI w., w 1465 r. bp Jan Lutek z Brzezia wyniósł tutejsze probostwo do godności prepozytury. Z czasem kościół wojnicki podniesiony został do rangi kolegiaty, co potwierdzał synod diecezji krakowskiej z 1621 r.
Zniesienie kolegiaty nastąpiło w 1786 r. na skutek decyzji władz austriackich. Pierwotny kościół w Wojniczu wzmiankowany był w latach 1325-27. Obecny w najstarszych partiach wzniesiony został około połowy XV w., przypuszczalnie z inicjatywy ks. Jana z Pniowa, archidiakona krakowskiego i proboszcza wojnickiego.
Zniszczony przez pożar w 1772 r., następnie odbudowany i przekształcony do 1773 r. staraniem ks. Jana Duwala. W 1914 r. ponownie uszkodzony, tym razem na skutek działań wojennych, odbudowany do 1920 r.
W 1930 r. powiększony został o nawy boczne oraz zakrystię od południa według projektu Zdzisława Mączeńskiego. W latach 1958-60 dobudowana została od frontu niska wieża według projektu Antoniego Mazura.
W latach 1997-2001 została podwyższona i nakryta nowym hełmem według projektu architekta Otto Schiera.
W latach 1757-81 prepozytem kolegiaty wojnickiej był ks. Jan Duwal, późniejszy oficjał generalny i bp nominat tarnowski.
Obiekt w najstarszych partiach gotycki, w nowszych barokowy i pseudobarokowy. Murowany z kamienia i cegły, otynkowany.
Korpus pierwotnie jednonawowy, obecnie trójnawowy, pięcioprzęsłowy, bazylikowy z czteroprzęsłowym trójbocznie zamkniętym prezbiterium. Przy nawie głównej od północy i południa znajdują się dwie kaplice a od zachodu wieża z przedsionkiem w przyziemiu, czworoboczna, o czterech kondygnacjach, nakryta pseudobarokowym hełmem baniastym o podwójnej latarni.
Do prezbiterium od północy przylega dawna zakrystia ze skarbcem. Obecnie, po pracach konserwatorskich w 2012 r., mieści się tutaj zakrystia.
Źródło: http://www.wojnicz.diecezja.tarnow.pl