E 20º46'06.09"
N 49º45'18.79"

Parafia w Podolu, powstała między rokiem 1358 a 1373 z fundacji Drużynitów, wieś nosiła wtedy nazwę Stara Przydonica. Wiadomo, że w 1390 r. parafię uposażyli Stanisław, Andrzej i Jan de Słupcza. Obecny gotycki kościół został zbudowany w początku XVI w. i następnie konsekrowany około 1540 r. Był kilka razy odnawiany i przebudowany, m.in. w XVIII w. kiedy dobudowano barokową wieżę.
Drewniany, złożony z nawy i trójbocznie zamkniętego prezbiterium o konstrukcji zrębowej oraz wieży o konstrukcji słupowej. Przy nawie od frontu wieża o ścianach pochyłych, podzielona gzymsami na cztery kondygnacje, z pozorną izbicą, nakryta barokowym, baniastym hełmem z latarnią. Na zewnątrz ściany oszalowane, przedzielone w połowie wysokości obiegającym okapem. Kościół nakryty jest stromymi dachami dwuspadowymi o wspólnej kalenicy, pobitymi blachą. Wnętrze nakryte zostało stropami płaskimi, w nawie z zaskrzynieniami, o podziałach kasetonowych. Nad wejściem chór muzyczny o prostym parapecie, wsparty na słupach. Okna od wewnątrz w obramieniach późnogotyckich, zamknięte łukiem w formie tzw. oślego grzbietu. W wejściach dwa portale w obramieniach uszatych, zapewne z XVII w. Polichromia renesansowa, figuralna o bogatym programie ikonograficznym z 1542 r., odsłonięta i konserwowana w 1959 r. Ponadto w parapecie chóru muzycznego zachowało się kilka desek z pierwotnego stropu z gotyckim malowidłem dekoracyjnym z początku XVI w., wykonanym przy pomocy szablonów.