E 20º46'27.58"
N 49º44'02.90"
Kościół parafialny - pierwotnie pod wezwaniem św. Katarzyny, obecnie p.w. Matki Bożej Różańcowej, św. Jana Kantego oraz Matki Bożej Pocieszenia. Zbudowany został z drzewa modrzewiowego w 1527 roku. Ściany są zbudowane w tradycyjnej dla budownictwa drewnianego konstrukcji zrębowej, natomiast wieża zapewne z XVIII w. ma konstrukcję słupową. Całość została oszalowana drewnem. Konsekrowany zapewne ok. 1580 r. Na przełomie XVI/XVII w. znajdował się czasowo w rękach heretyków. Restaurowany był trzykrotnie w latach 1826. 1892 i 1904. Prezbiterium zamknięte jest wielobocznie z zakrystią od północy. Szersza nawa prawie kwadratowa, z kruchtą od południa. Stropy w nawie są z zakrzywieniami i ozdobnymi kasetonami z malowanymi rozetami. W gotyckiej tęczy z 1530 roku wykrojonej w ośli grzbiet i profilowanej, znajduje się na belce krucyfiks oraz figury: Matki Bożej, św. Jana Ewangelisty, i św. Marii Magdaleny. Do kościoła prowadzą troje drzwi: jedne ostrołukowe, z malowanymi tarczami herbowymi "Gierałt" i "Gryf" oraz malowaną kratownicą: drugie z wykrojem w trójliść zamknięty oślim grzbietem; trzecie z wykrojem w ośli grzbiet, na drzwiach malowana skośna krata z rozetami na przecięciach i z napisem Paulus Carpentarius. Pod tym malowidłem widoczne pierwotne malowidła z 1527 roku o motywach zwierzęcych. W świątyni na uwagę zasługują również: ambona rokokowa z drugiej połowy XVIII w, z obrazem Chrystusa na zapiecku: chrzcielnica być może z XIX w., z fragmentami renesansowego trzona XVI-XV1I w. Na zewnątrz kościoła dawna chrzcielnica kamienna, gotycka I poł. XVI w. Kropielnica o tradycjach gotyckich, zapewne z XVI wieku.